Δείτε αναλυτικά πληροφορίες για:
ΒΙΕΤΝΑΜ
Η πορεία κατά το Νότο των λαών του Β. Βιετνάμ σε αναζήτηση ζωτικού χώρου.
|
ΒΙΕΤΝΑΜ
«ΝΑΜ ΤΙΕΝ» - Το βασικό χαρακτηριστικό της ιστορίας του Βιετνάμ που σημαίνει «Η πορεία κατά τον Νότο». Αντιπροσωπεύει την τάση της μετακίνησης των αρχαιότερων και πιο πολιτισμένων - φτωχότερων όμως - λαών του Βορείου Βιετνάμ προς τον Νότο με στόχο να κατακτήσουν νέα καλλιεργημένα εδάφη, να κερδίσουν καινούργιο «ζωτικό» χώρο. Στις 30 Απριλίου 1975 άλλη μια κάθοδος στο Νότο τελεσφόρησε. Οι Βιετναμέζοι με την υποστήριξη των Ε.Σ.Σ.Δ. και ΚΙΝΑΣ εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο της ΣΑΙΓΚΟΝ που υποστήριζε η Η.Π.Α. τερματίζοντας έναν τριαντάχρονο πόλεμο. Πάνω από 2.000.000 νεκροί, ολόκληρο το Βιετνάμ κόσκινο από εκατομμύρια οβίδες, βόμβες. Κάθε Βιετκόνγκ που σκοτώθηκε στοίχισε στους Αμερικανούς 1.000.000 δολάρια. Είκοσι χρόνια έμεινε η χώρα πίσω. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η χιλιόχρονη Κινέζικη κατοχή που αποτινάχθηκε γύρω στο 1000 μ.Χ. Ίσως και η βαθιά τους πίστη σε μια εθνική ταυτότητα να είναι αποτέλεσμα της χιλιόχρονης αυτής υποταγής. Η επιθυμία της απαλλαγής από τη Γαλλική αποικιοκρατία (από το 1945 – 1954) αφύπνισε ένα καθαρά εθνικιστικό πνεύμα του οποίου η ψυχή υπήρξε ο ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ. Γραφή, θρησκεία, λογοτεχνία, τέχνες, όλο το ηθικοφιλοσοφικό σύστημα που διέπει τη ζωή του ατόμου, της οικογένειας, της κοινότητας είναι αφομοίωση από Κινεζικά πρότυπα, ακόμη και στην κουζίνα. Ένα χρόνο μετά την κατάληψη της ΣΑΪΓΚΟΝ, τα δύο Βιετνάμ (Βόρειο και Νότιο) ενώθηκαν με πρωτεύουσα το ΑΝΟΙ στο Δέλτα του Ερυθρού Ποταμού ενώ η ΣΑΪΓΚΟΝ στο Δέλτα του Ποταμού Μεκόνγκ. Γι΄ αυτό σωστά λένε ότι το Βιετνάμ είναι “παιδί δύο ποταμών”. Στην πραγματικότητα πραγματική πρωτεύουσα του Βιετνάμ υπήρξε η αυτοκρατορική πόλη ΧΟΥΕ, η μόνη πρωτεύουσα ενός Βιετνάμ ενωμένου (1800 – 1875). Δύο διαφορετικοί κόσμοι, ένα μαρξιστικό-Λενινιστικό σύστημα, ένα είδος «λαϊκής Δικτατορίας» με καλλιέργεια του φανατισμού των μαζών και από την άλλη η μέση αστική τάξη του Νότου που παρά την συντριβή της εξακολουθεί τα δυτικά πρότυπα, τον δυτικό καταναλωτισμό και τον σεβασμό στη γαλλική κουλτούρα. Οι φτωχοί χωρικοί του Νότου που αποπροσανατολίστηκαν και απογυμνώθηκαν από τις παραδοσιακές συνήθειες, αλλοτριωμένοι προσπαθούν να βρουν τον ενιαίο δρόμο της ανάπτυξης. ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ Το πραγματικό του όνομα ήταν Νγκουγιέν Τάτ Θάνχ. Το Χο Τσι Μίνχ ήταν απλώς ένα ψευδώνυμο, το οποίο σήμαινε «φωτοδότης»”. Ο Χο στάθηκε ο αρχηγός, ο οδηγός και ο προφήτης συνάμα του Βιετνάμ, στο οποίο και αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του. Ο λαός του, που τον ακολούθησε πάντοτε και στις καλές και στις κακές ημέρες, του ανταπόδωσε την προσφορά αυτή με μια βαθιά και απλή αγάπη, η οποία καθρεφτίζεται στο χαϊδευτικό «θείος χό» -όπως συνήθως τον αποκαλούσε ο κόσμος. Γεννήθηκε στο Νγκέ Άν το 1890,αλλα αναγκάστηκε σε νεαρή ηλικία όταν συλλάβανε για αντιαποικιακή δράση τους δικούς του-να μπαρκάρει ναυτικός σε Αγγλικά και Γαλλικά καράβια (1913-1916).Μετά από μία σύντομη παραμονή στις Ηνωμένες Πολιτείες, πήγε το 1917 στο Παρίσι, όπου δούλευε σαν εργάτης, ενώ παράλληλα είχε αρχίσει να αναπτύσσει και πολιτική δραστηριότητα στα πλαίσια του Σοσιαλιστικού Κόμματος (είναι τα χρόνια που είχε πάρει το ψευδώνυμο Νγκουγιέν Άι Κουόκ,»πατριδολάτρης»). Την εποχή εκείνη έγραψε και διάφορα άρθρα για τις εφημερίδες Vie Ouvriere και Humanite.Στη συνέχεια, μετά τη διάσκεψη της Τούρ του 1920 που επικύρωσε στη Γαλλία το σχίσμα μεταξύ σοσιαλιστών και κομμουνιστών, ο Χο μεταπήδησε στο κομμουνιστικό κόμμα. Η σπουδαιότητά του ανάμεσα στους αρχηγούς που ήταν προορισμένοι να σταδιοδρομήσουν στους διάφορους κομμουνιστικούς σχηματισμούς, τους οποίους υποστήριζε η Σοβιετική Ένωση, του στοίχισε την απέλασή του από τη Γαλλία. Έτσι τον βρίσκουμε το 1923 στη Μόσχα, όπου τον επόμενο χρόνο μετέχει στις εργασίες της Καμιντέρν. Το 1926 τον στέλνουν στην Άπω Ανατολή και ιδρύει στην Καντόνα την ένωση της Επαναστατικής Νεολαίας του Βιετνάμ. Το 1929 καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο από τους Γάλλους και το 1931 φυλακίζεται στο Χονγκ Κονγκ, για επαναστατική δράση από τους Άγγλους. Χρόνια-σταθμός στη σταδιοδρομία του είναι το 1941,όταν ιδρύει ένα ενιαίο δημοκρατικό αγωνιστικό μέτωπο (Βιέτ-Μίνχ) για την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Το 1945,μετά την εκθρόνιση του αυτοκράτορα Μπάο Ντάι, ο Χο Τσι Μίνχ καταφέρνει να δημιουργήσει μια «ελεύθερη ζώνη» στο Βόρειο Βιετνάμ. Η ένοπλη λαϊκή επανάσταση οδηγεί (2 Σεπτεμβρίου 1945) στην ανακήρυξη της Ανεξάρτητης Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ, της οποίας ο Χο γίνεται πρόεδρος και πρωθυπουργός. Μετά τις συμφωνίες της Γενεύης (1954),πού επικύρωσαν τον τερματισμό της Γαλλικής αποικιοκρατίας, «ευλόγησαν» όμως το χωρισμό της χώρας σε δύο τμήματα, ο Χο Τσι Μίνχ γίνεται ο κύριος εμψυχωτής του αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση της Σαϊγκόν, η οποία είχε την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα πλαίσια της δραστηριότητάς του αυτής, παρέχει ευρεία βοήθεια στους Βιετκόνγκ, τους οποίους ανεφοδιάζει μέσω του Λάος από ένα πέρασμα, που παίρνει χάρη σ‘ αυτόν το όνομα «διάβαση Χο Τσι Μίνχ». Ικανότατος πολιτικός (πρόεδρος του κόμματος των εργατών, το οποίο το ίδρυσε ο ίδιος το 1951 και του οποίου υπήρξε αδιαμφισβήτητος ηγέτης μέχρι το θάνατό του) εφάρμοσε μια εύκαμπτη πολιτική στη διάρκεια της ιδεολογικής κρίσης μεταξύ Ε.Σ.Σ.Δ. και Κίνας και υπήρξε το ύψιστο παράδειγμα αντί-ιμπεριαλιστή για τους συμπατριώτες του. Πέθανε στο Ανόι στις 3 Σεπτεμβρίου 1969. |
|
