ΥΕΜΕΝΗ
Ολόκληρη η χώρα κάτω από την πίεση δύο αντίθετων ρευμάτων:
του θρησκευτικού φανατισμού της Σαουδικής Αραβίας και του Πολιτικού Φανατισμού
της Λαϊκής Δημοκρατίας της Υεμένης
|
Υεμένη
Μία Λαϊκή Δημοκρατία που γεννήθηκε από τη νίκη σε 3 διαφορετικούς εχθρούς: Άγγλους, Eμίρηδες και Αίγυπτο του Νάσερ. Την εποχή των Φαραώ, η Υεμένη αποτελούσε το εμπορικό σταυροδρόμι μεταξύ Ασίας, Ευρώπης και Αφρικής. Άλλωστε στην ΥΕΜΕΝΗ άκμασε το Βασίλειο του Σαββά. Εδώ επίσης υπάρχει και ένας από τους πιο γνωστούς «δρόμους» του κόσμου, ο «Δρόμος του Λιβανιού και του Χριστού» από τον οποίον περνούσαν πολλά καραβάνια και χιλιάδες καμήλες, που πεζοπορούσαν για πολλούς μήνες για να φτάσουν στις ακτές της Μεσογείου. Οι έμποροι της Αραβίας κρατούσαν καλά φυλαγμένο το μυστικό του καφέ, του λιβανιού και του μύρου, αγαθών περιζήτητων τότε στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Από την ΥΕΜΕΝΗ πέρασαν διάφορες τοπικές δυναστείες αλλά και ξένοι κατακτητές, όπως οι Βρετανοί, οι Πέρσες, οι Αιθίοπες, οι Τούρκοι, οι Πορτογάλοι, και οι Μαμελούκοι. Παρόλα αυτά καταλυτική ήταν η επικράτηση του Ισλάμ κι η επιρροή του στη διαμόρφωση της Υεμενιτικής κοινωνίας. Ο τρόπος ζωής της ΥΕΜΕΝΗΣ διέπεται από αυστηρούς κανόνες, και οι κάτοικοι χωρίζονται σε κοινωνικές τάξεις και έτσι κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού γίνεται πολύ δύσκολη και μάλλον μάταια. Η ΥΕΜΕΝΗ ωστόσο διατηρεί μια σπάνια γνησιότητα που εντυπωσιάζει τους ταξιδιώτες της, μαζί με την φυσική της ομορφιά και την εξαιρετική αρχιτεκτονική της. Βεδουϊνοι Οι βεδουίνοι που είναι βοσκοί, ζουν συνήθως, σε πρόχειρα καταλύματα, κοιλότητες σκαμμένες στη γη που καλύπτονται από μία καλύβα από κλαδιά και έχουν διατηρήσει τη νομαδική νοοτροπία, το ανεξάρτητο πνεύμα και την αρπακτικότητα. Αιώνες στερήσεων και φυλετικών συγκρούσεων τους έκαναν ν’ αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή. Αρκετές φυλές έχουν σαν βασική επαγγελματική δραστηριότητα τη ζωοκλοπή. Έτσι είναι επικίνδυνη η είσοδος στις περιοχές αυτές στις οποίες ταξιδεύει πάντοτε κανείς «επί ποδός πολέμου». Η μυθική αρχιτεκτονική των πόλεων Υπάρχουν ομάδες σπιτιών με γιγαντιαίες διαστάσεις και πολλούς ορόφους, που κατοικούνται από μία μόνο οικογένεια, αληθινοί ουρανοξύστες, αν συγκριθούν με την απλότητα των σπιτιών των αραβικών χωρών. Ο προορισμός τους είναι καθαρά αμυντικός και δικαιολογείται απόλυτα από τη διαρκή εμπόλεμη κατάσταση κι από τις διαμάχες ανάμεσα στις φυλές, που ξεσπούν συχνά για την κατοχή του νερού, που αποτελούσε ανέκαθεν το αντικείμενο πολυαίμακτων συμπλοκών και αιώνιου μίσους. Εξαιτίας της μικρής ανθεκτικότητας των υλικών, των οποίων η άργιλος αποτελεί το πρώτο συστατικό, αυτά τα μεγάλα σπίτια έχουν επικλινείς τοίχους και συχνά στο κέντρο του κτηρίου κτίζεται μια κολόνα από λάσπη και ξύλο, που φτάνει μέχρι τον τελευταίο όροφο. Η εξωτερική διακόσμηση είναι πολύ φτωχή αλλά δε λείπει απ’ τα σημαντικά κτίρια. Σ’ αυτή την περίπτωση βρίσκει την έμπνευσή της στη πιο αρχαία μουσουλμανική τέχνη, με πολύχρωμα μοτίβα, ταράτσες και «μουσραμπίγια» διάτρητα που έχουν ένα σκοπό που αποτελεί κοινό σημείο ολόκληρου του αραβικού κόσμου, την απόκρυψη της ιδιωτικής ζωής απ’ τα βέβηλα βλέμματα. Ακόμα όμως και τα φτωχότερα στην κατασκευή και στην εμφάνιση οικοδομήματα παρουσιάζουν αληθινό ενδιαφέρον. |
|
