Δείτε αναλυτικά πληροφορίες για:
ΙΝΔΟΚΙΝΑ - ΒΙΡΜΑΝΙΑ
Η άκαμπτη εχθρότητα των πολυάριθμων εθνοτήτων προς την κεντρική εξουσία!
|
ΜΥΑΝΜΑΡ - ΒΙΡΜΑΝΙΑ
Μία από τις πιο συναρπαστικές χώρες της Ασίας που έχει ανοίξει τις πύλες της στο Δ. κόσμο πρόσφατα. “Aναχρονιστική εικόνα” μίας μυθικής και παραμυθένιας ανατολής, πλούσια στολισμένη με χρυσάφι. Η καταπληκτική παγόδα ΣΒΕΝΤΑΓΚΟΝ ένας χρυσοποίκιλτος γίγαντας χωμένος μέσα στην απαλή τροπική βλάστηση που δεσπόζει στην πρωτεύουσα ΓΙΑΝΚΟΝ. Εκστατικοί Βόνζοι, (100.000 σε ολόκληρη τη χώρα) τυλιγμένοι στους πορτοκαλί μανδύες τους ατενίζουν τη γη που βρίσκεται στο σταυροδρόμι των Ρωσικών, Κινεζικών Αμερικανικών βλέψεων που έχει παραμείνει μία μυθική ΣΑΝΓΚΡΙ-ΛΑ μαγικά μετέωρη πάνω από ένα κόσμο που κινείται με ταχύτητα και συχνά δίνει την εικόνα μιας σιωπηλής ταπεινότητας. Η σιωπηλή μεγαλοπρέπεια των ναών του BAGAN και η γραφικότητα της λίμνης ΙΝΛΕ. Τα χαρακτηριστικά της γλυκύτητας και σκληρότητας τυπικά της Βιρμανικής φυλής ξαναβρίσκονται στην παράδοση των γυναικών με το μακρύ λαιμό, των γυναικών ΚΑΜΗΛΟΠΑΡΔΑΛΕΩΝ, που κατοικούν στην περιοχή ΠΑΛΑΟΥΝΓΚ ανάμεσα στην Κίνα και στα Βιρμανικά υψίπεδα. Από αιώνες οι γυναίκες αυτές φορούν στο λαιμό βαριά μπρούτζινα δακτυλίδια που παραμορφώνουν και επιμηκύνουν τον λαιμό, έθιμο που ανάγεται στους πανάρχαιους χρόνους. ΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΠΙΟΥ Τα βουνά, που βρίσκονται σχεδόν παντού στη βόρειο Βιρμανία σκεπασμένα από την άγρια ζούγκλα και ουσιαστικά απροσπέλαστα από την έλλειψη οδών επικοινωνίας, προστάτευαν πάντα μια σειρά από φυλές, που, ενώ κατάγονται όλες από την ίδια οικογένεια, διατήρησαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους ώστε να αποτελούν σήμερα ένα εξαιρετικά ποικίλο εθνολογικό μωσαϊκό. Η περιοχή των Σάν, που βρίσκεται ανάμεσα στην Κίνα, στο Λάος και στην Ταϊλάνδη, δεν είναι παρά ένα μικρό κομμάτι της Βιρμανίας. Η φυλή αυτή έχει σαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα τη μοιρολατρία και την ήρεμη αφοσίωση στις καθημερινές γεωργικές δραστηριότητες, που δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τους περασμένους αιώνες. Το όπιο πραγματικά κατέχει στη γεωργία μια θέση ιδιαίτερη. Εκεί που το ρύζι δεν μπορεί να καλλιεργηθεί περισσότερο από δύο χρόνια, η παπαρούνα μπορεί να είναι αποδοτική για δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια. Ιδιαίτερα στην Ανατολική Βιρμανία, προς τα Κινέζικα σύνορα, η παπαρούνα μεγαλώνει άφθονη με τον ήλιο, με τη σκιά και με την υγρασία και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ασχολείται με την καλλιέργειά της. Οι χωρικοί χαράζουν τα κλειστά λουλούδια της παπαρούνας με ένα μικροσκοπικό μυτερό σίδερο. Κατεβαίνει τότε αργά ένα πυκνό υγρό που το μαζεύουν σε μεταλλικά κουτάκια. Στο βάζο το υγρό μαυρίζει και ξηραίνεται. Έχει την όψη παλιάς πίσσας. Το όπιο φτάνει στα χωριά από τους αγρούς και γίνεται ο πλούτος του τόπου. ΤΟ ΠΕΡΙΛΑΙΜΙΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΑΝΤΑΟΥΝΓΚ (Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΜΗΛΟΠΑΡΔΑΛΗ) Από τις γυναίκες των φυλών που ζουν στους λόφους ιδιαίτερη περιέργεια προκαλούν οι γυναίκες Πανταούνγκ, που φορούν γύρω στο λαιμό και στις αρθρώσεις τους δαχτυλίδια φτιαγμένα από μπρούντζινες σπείρες που έχουν συνολικό βάρος γύρω στα είκοσι πέντε κιλά. Από την παιδική τους ηλικία ο λαιμός των κοριτσιών κρατιέται συνεχώς τεντωμένος και αυτές κατορθώνουν να αντέχουν μέχρι και πέντε κρίκους, μέχρι την ενηλικίωσή τους, οπότε φτάνουν τον οριακό αριθμό των είκοσι ένα ή είκοσι πέντε κρίκων. Αν και φορτωμένες με όλο αυτό το βάρος, οι γυναίκες σκάβουν στα χωράφια, μεταφέρουν νερό για το σπίτι και διανύουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια.H μόδα του περιλαίμιου δε φαίνεται να βλάπτει την υγεία των γυναικών αυτών και πολλές από αυτές φτάνουν σε μεγάλη ηλικία αφού έχουν γεννήσει οχτώ και δέκα παιδιά. Οι Πανταούνγκ, που ασχολούνται ουσιαστικά με τη γεωργία, είναι κυρίως επιδέξιοι καλλιεργητές βάμβακος. Οι χοροί των Πανταούνγκ συνοδεύονται από ήχους κυμβάλων και γκόνγκ και οι κινήσεις, καθορισμένες όπως είναι από την κάποια δυσκινησία που επιβάλλουν στις γυναίκες τα περιδέραια, είναι περιορισμένες σε μικρά πλάγια βήματα και σε ένα ελαφρό κυματισμό. ΟΙ ΜΠΡΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΔΟΝΤΙΑ Στα βόρεια του εδάφους που κατοικούν οι Πανταούνγκ ζουν οι Μπρέ. Φορούν κοντά πανταλόνια με άσπρες και κόκκινες ρίγες, ενώ ένα είδος σεντονιού από ακατέργαστο βαμβάκι χρησιμεύει για πανωφόρι. Οι γυναίκες φορούν μπρούντζινα σπειροειδή ελατήρια τυλιγμένα από τον αστράγαλο μέχρι το γόνατο και πάνω από αυτό μέχρι τη μέση τού μηρού. Γύρω από το λαιμό μεγάλοι κρίκοι από το ίδιο το μέταλλο και τεράστιοι κύλινδροι περασμένοι στους λοβούς των αυτιών συμπληρώνουν την αμφίεση. Άντρες και γυναίκες βάφουν τα δόντια τους μαύρα χρησιμοποιώντας γι‘ αυτό το σκοπό ειδικά φύλλα ανακατεμένα με χυμό κίτρου. Το βάψιμο είναι για τους Μπρέ, μια ολόκληρη τελετή. Όλα τα παιδιά του χωριού που έχουν φτάσει το δέκατο χρόνο της ηλικίας τους οδηγούνται με τη δύση του ήλιου σε ένα απομονωμένο μικρό δάσος και στη διάρκεια μιας ολόκληρης νύχτας πρέπει να μασήσουν τα ειδικά φύλλα κρατώντας τα μάτια τους κλειστά. Πιστεύεται πως αν στη διάρκεια της νυχτερινής τελετής τα παιδιά ανοίξουν τα μάτια τους, τα δόντια τους παίρνουν το χρώμα του πρώτου πράγματος που θα συναντήσει το βλέμμα τους!!! Γι‘ αυτό το λόγο η τελετή γίνεται στη ζούγκλα κι όχι στο χωριό.!!!! ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΚΑΡΕΝ Σε ολόκληρο τον πληθυσμό της Βιρμανίας, τοποθετούνται οι Καρέν, μετά τους καθαυτό Βιρμανούς και τους Σαν. Οι Καρέν που διακρίνονται σε «λευκούς» και «κόκκινους», ζουν στην περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Σιτάνγκ και Σάλουεν. Oι κόκκινοι Καρέν φορούν κοντά παντελόνια μέχρι το γόνατο, που τα συγκρατούν γύρω από τη μέση τους με μια δερμάτινη ζώνη. Οι γυναίκες φορούν κοντή κόκκινη φούστα και γύρω από το λαιμό τυλίγουν περιδέραια από χρωματιστά μαργαριτάρια. Παλιά, οι κόκκινοι Καρέν δεν έβγαιναν ποτέ χωρίς σπαθί. Σήμερα, τα όπλα δε χρησιμοποιούνται παρά μόνο όταν υπάρχει νεκρός στο χωριό και πυροβολούν για να διώξουν το πνεύμα του πεθαμένου επειδή θεωρείται κακόβουλη η παρουσία του. Οι κόκκινοι Καρέν είναι μεγάλοι πότες. |
|
